Ακόμη κι αν δεν
συμπαθείτε το Google
δεν μπορείτε παρά να
παραδεχτείτε ότι έχει την ικανότητα να δημιουργεί ενδιαφέρουσες και
επιτυχημένες υπηρεσίες, όπως το Google Earth. Η πλειοψηφία των
εσόδων του προέρχεται από τις online διαφημίσεις ενώ παραμένει η πιο δημοφιλής μηχανή
αναζήτησης παγκοσμίως παρά το πρόσφατο λανσάρισμα του Bing από τη Microsoft. Μια νέα υπηρεσία σε
στάδιο beta
είναι το Google Books (http://www.google.com/books),
που στο μέλλον μπορεί από τη μία να συμβάλλει στη βελτίωση της αξιοπιστίας των
αποτελεσμάτων της αναζήτησης και από την άλλη να εξελιχθεί σε μια κερδοφόρα
υπηρεσία ενοικίασης ή/και πώλησης e–books, κοντράροντας το βασιλιά του ηλεκτρονικού
εμπορίου, Amazon. Θεωρητικά το Google μπορεί να εκμεταλλευτεί
την επιτυχία του σε παγκόσμιο επίπεδο, προωθώντας βιβλία, που σχετίζονται με
ότι αναζητούν οι χρήστες. Το σίγουρό πάντως είναι ότι έχει σοβαρά σχέδια.
Πρόσφατα κατέληξε σε συμφωνία (αν και οι όροι της μπορεί να μεταβληθούν) με
συγγραφείς και εκδότες στις ΗΠΑ, που ανοίγει το δρόμο προς δεκάδες εκατομμύρια
βιβλία ενώ μετά από αρκετά χρόνια κατάφερε να κάμψει τη σθεναρή αντίσταση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας (http://www.bnf.fr), μια από τις παλαιότερες και πλουσιότερες στον
κόσμο. Στο μέλλον το Google έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη online βιβλιοθήκη-βιβλιοπωλείο
παγκοσμίως. Άλλωστε έχει ήδη συνάψει συνεργασίες με περίπου 30 βιβλιοθήκες και
25.000 εκδότες.
Google Chrome OS: Windows Killer…not!
Από καιρό φαινόταν ότι η
Google
θα κάνει κάποια στιγμή έφοδο
στα χωράφια της Microsoft. Η αρχή έγινε με κάποιες καλές Web εφαρμογές, όπως το Google Docs και η επίθεση
συνεχίστηκε με τον Chrome browser και το Android για φορητές συσκευές, μια καλή άσκηση ανάπτυξης
λειτουργικών συστημάτων. Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε το Gears, που μετατρέπει τους browsers σε φωλιές Web–based εφαρμογών, επιτρέποντας
μεταξύ άλλων την αποθήκευση δεδομένων τοπικά. Το νέο project ονομάζεται Chrome OS (http://googleblog.blogspot.com)
και είναι ένα open–source λειτουργικό σύστημα client με πυρήνα Linux, όπου ο Chrome browser τρέχει μέσα σε ένα νέο παραθυρικό περιβάλλον.
Αναμένεται μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του
2010 αρχικά σε προσιτά netbooks,
ωστόσο τα σχέδια της Google περιλαμβάνουν και τα desktops.
Υπόσχεται ταχύτητα, ασφάλεια, ευχρηστία και φυσικά συμβατότητα με όλες τις Web εφαρμογές. Πρόκειται αναμφίβολα για ενδιαφέρουσα είδηση, δεν θα
βιαζόμουν όμως να το χαρακτηρίσω ως απειλή και σίγουρα όχι ως Windows Killer. Γενιές χρηστών έχουν εκπαιδευτεί πάνω σε αυτά κι
αν μη τι άλλο έχουν κάποιες βασικές απαιτήσεις, όπως καλή υποστήριξη hardware,
φιλικό περιβάλλον εργασίας και συμβατότητα με πλήθος εφαρμογών. Θα μπορέσει το
αδοκίμαστο Chrome OS να ανταπεξέλθει ή θα σκοντάψει στην πορεία, όπως
το Linux; Το πιθανότερο είναι ότι θα προσελκύσει μια μερίδα χρηστών, ωστόσο τα Windows 7 φαίνονται ήδη ως καλύτερη επιλογή για τους
περισσότερους.
Συνδεθείτε χωρίς μεσολαβητές (;)
Οικονομική κρίση,
πανδημία, φωτιές, δολοφονίες, σκάνδαλα… κάντε ένα διάλειμμα και ρίξτε μια ματιά
στο Opera Unite. Ένας από τους πλέον
παραγνωρισμένους Web browsers
αποκτάει κάποιες ενδιαφέρουσες λειτουργίες, που διευκολύνουν την επικοινωνία
και την ανταλλαγή αρχείων. Χάρη στον ενσωματωμένο Web server οι χρήστες έχουν πλέον τη δυνατότητα να διαμοιράζουν
φωτογραφίες και μουσική, να ανταλλάσσουν γραπτά μηνύματα, να κάνουν chat, να
φιλοξενούν το προσωπικό τους Website και πολλά άλλα μέσω του Web browser τους. Το
Opera
Unite
είναι η πλατφόρμα πάνω
στην οποία θα μπορείτε μελλοντικά να προσθέτετε επιπλέον υπηρεσίες, επιλέγοντας
τις από το http://unite.opera.com. Είναι όντως
ενδιαφέρουσα ωστόσο δεν πρόκειται για επανάσταση, άλλωστε ποιος είναι
διατεθειμένος να αφήνει τον υπολογιστή και το Web browser του σε λειτουργία 24×7; Από την άλλη μεριά
όλα τα δεδομένα περνούν μέσα από τους proxy servers της υπηρεσίας ενώ τα links σε αυτά φιλοξενούνται σε
subdomain του Web site της. Άρα υπάρχει μεσολαβητής. Το ζητούμενο όμως
είναι εάν η νέα υπηρεσία θα αρέσει στους χρήστες, ιδίως στην εποχή της
κυριαρχίας των social networks. Σίγουρα το hype, που τη συνοδεύει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα
τη φράση “Opera
Unite
reinvents the Web” δεν βοηθάει, καθώς δημιουργεί μεγάλες
προσδοκίες.
πανδημία, φωτιές, δολοφονίες, σκάνδαλα… κάντε ένα διάλειμμα και ρίξτε μια ματιά
στο Opera Unite. Ένας από τους πλέον
παραγνωρισμένους Web browsers
αποκτάει κάποιες ενδιαφέρουσες λειτουργίες, που διευκολύνουν την επικοινωνία
και την ανταλλαγή αρχείων. Χάρη στον ενσωματωμένο Web server οι χρήστες έχουν πλέον τη δυνατότητα να διαμοιράζουν
φωτογραφίες και μουσική, να ανταλλάσσουν γραπτά μηνύματα, να κάνουν chat, να
φιλοξενούν το προσωπικό τους Website και πολλά άλλα μέσω του Web browser τους. Το
Opera
Unite
είναι η πλατφόρμα πάνω
στην οποία θα μπορείτε μελλοντικά να προσθέτετε επιπλέον υπηρεσίες, επιλέγοντας
τις από το http://unite.opera.com. Είναι όντως
ενδιαφέρουσα ωστόσο δεν πρόκειται για επανάσταση, άλλωστε ποιος είναι
διατεθειμένος να αφήνει τον υπολογιστή και το Web browser του σε λειτουργία 24×7; Από την άλλη μεριά
όλα τα δεδομένα περνούν μέσα από τους proxy servers της υπηρεσίας ενώ τα links σε αυτά φιλοξενούνται σε
subdomain του Web site της. Άρα υπάρχει μεσολαβητής. Το ζητούμενο όμως
είναι εάν η νέα υπηρεσία θα αρέσει στους χρήστες, ιδίως στην εποχή της
κυριαρχίας των social networks. Σίγουρα το hype, που τη συνοδεύει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα
τη φράση “Opera
Unite
reinvents the Web” δεν βοηθάει, καθώς δημιουργεί μεγάλες
προσδοκίες.
Δικαίωμα επιλογής
Έχω σιχαθεί την τηλεόραση
ενώ και το αγαπημένο μου ραδιόφωνο αρχίζει να με κουράζει. Κάτι οι ανελέητες
διαφημίσεις, κάτι όλες αυτές οι φωνές, που όλες γνωρίζουν καλύτερα, κάτι οι
απίστευτες, καθημερινές δόσεις νεοελληνικής
μιζέριας, με έχουν στείλει εδώ και χρόνια στο Internet. Σαν εμένα εκατομμύρια άλλοι, που αναζητούν
διακαώς ένα βασικό αγαθό, το δικαίωμα της επιλογής. Επιλέγω τι θα διαβάσω, τι
θα ακούσω και τι θα παρακολουθήσω και φέρω την αποκλειστική ευθύνη για αυτό. Αυτό
είναι πιο σημαντικό, απ’ όσο ακούγεται. Η ίδια η δημοκρατία άλλωστε βασίζεται στο δικαίωμα της επιλογής, που
εκφράζεται με τη ψήφο. Φανταστείτε λοιπόν πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς επιλογές:
άχαρη, βαρετή αλλά και πολύ πιο ακριβή. Βλέπετε, η μοναδική δύναμη, που έχουμε
ως καταναλωτές, είναι η δυνατότητα να επιλέγουμε ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά
προϊόντα. Αυτό δημιουργεί ανταγωνισμό μεταξύ των κατασκευαστών, ο οποίος με τη σειρά
του οδηγεί στη βελτίωση των προϊόντων και τη μείωση των τιμών. Αναρωτιέμαι
καμιά φορά πως θα ήταν η αγορά των υπολογιστών εάν η Intel είχε καταφέρει να εξαλείψει την AMD. Προσπάθησε για χρόνια αλλά δεν το κατάφερε και
τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόστιμο ύψους €1,06 δισ. από την Ε.Ε.
Θα το παλέψει μεν όσο μπορεί ωστόσο η ζημιά στο γόητρο της έχει ήδη γίνει ενώ
έπεται συνέχεια. Ποιος εμποδίζει για παράδειγμα την AMD να
διεκδικήσει αποζημιώσεις; Πάντως ότι και να γίνει, δεν σας κρύβω ότι με ευχαριστεί
ιδιαίτερα η σκλήρυνση της στάσης της Ε.Ε και της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, απέναντι
στα μονοπώλια. Ήταν καιρός…
ενώ και το αγαπημένο μου ραδιόφωνο αρχίζει να με κουράζει. Κάτι οι ανελέητες
διαφημίσεις, κάτι όλες αυτές οι φωνές, που όλες γνωρίζουν καλύτερα, κάτι οι
απίστευτες, καθημερινές δόσεις νεοελληνικής
μιζέριας, με έχουν στείλει εδώ και χρόνια στο Internet. Σαν εμένα εκατομμύρια άλλοι, που αναζητούν
διακαώς ένα βασικό αγαθό, το δικαίωμα της επιλογής. Επιλέγω τι θα διαβάσω, τι
θα ακούσω και τι θα παρακολουθήσω και φέρω την αποκλειστική ευθύνη για αυτό. Αυτό
είναι πιο σημαντικό, απ’ όσο ακούγεται. Η ίδια η δημοκρατία άλλωστε βασίζεται στο δικαίωμα της επιλογής, που
εκφράζεται με τη ψήφο. Φανταστείτε λοιπόν πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς επιλογές:
άχαρη, βαρετή αλλά και πολύ πιο ακριβή. Βλέπετε, η μοναδική δύναμη, που έχουμε
ως καταναλωτές, είναι η δυνατότητα να επιλέγουμε ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά
προϊόντα. Αυτό δημιουργεί ανταγωνισμό μεταξύ των κατασκευαστών, ο οποίος με τη σειρά
του οδηγεί στη βελτίωση των προϊόντων και τη μείωση των τιμών. Αναρωτιέμαι
καμιά φορά πως θα ήταν η αγορά των υπολογιστών εάν η Intel είχε καταφέρει να εξαλείψει την AMD. Προσπάθησε για χρόνια αλλά δεν το κατάφερε και
τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόστιμο ύψους €1,06 δισ. από την Ε.Ε.
Θα το παλέψει μεν όσο μπορεί ωστόσο η ζημιά στο γόητρο της έχει ήδη γίνει ενώ
έπεται συνέχεια. Ποιος εμποδίζει για παράδειγμα την AMD να
διεκδικήσει αποζημιώσεις; Πάντως ότι και να γίνει, δεν σας κρύβω ότι με ευχαριστεί
ιδιαίτερα η σκλήρυνση της στάσης της Ε.Ε και της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, απέναντι
στα μονοπώλια. Ήταν καιρός…
Απληστία…STOP!
Πως γίνεται να αυξάνεις το
τζίρο σου κάθε έτος; μα φυσικά αυξάνοντας τις πωλήσεις των προϊόντων σου. Πως
γίνεται αυτό; Επενδύοντας στην έμφυτη απληστία όσων έχουν λύσει το πρόβλημα της
επιβίωσης και διασκεδάζουν την ανία τους
καταναλώνοντας. Η απάτη λειτουργεί ως εξής: αγοράζοντας ένα νέο προϊόν, είτε
πρόκειται για το τάδε smartphone με την πληθώρα νέων δυνατοτήτων είτε για το δείνα
«τουμπανιασμένο» PC, με κάποιο μαγικό τρόπο κάποιες από τις ιδιότητες
του μεταφέρονται σε σένα, έτσι για λίγο τουλάχιστον χρόνο νοιώθεις καλύτερος
και πιο ξεχωριστός. Σαν ναρκωτικό όμως,
η επίδραση του μετά από λίγο εξασθενεί και νοιώθεις και πάλι άδειος. Μοιραία
λοιπόν συνεχίζεις να καταναλώνεις. Αυτός ο φαύλος κύκλος έχει σοβαρές
επιπτώσεις στη τσέπη μας, στην ηρεμία μας και δυστυχώς στο περιβάλλον. Υπάρχει
έξοδος από αυτόν; Φυσικά, ονομάζεται έξυπνη
κατανάλωση, δηλαδή επιλέγω βάσει των πραγματικών αναγκών μου και βάσει
κριτηρίων, όπως η κατανάλωση ενέργειας και η χρήση φιλικών προς το περιβάλλον
υλικών. Αυτό βέβαια απαιτεί υπευθυνότητα, ευαισθητοποίηση και ενημέρωση. Πόσο
δύσκολο είναι για παράδειγμα να πληκτρολογήσουμε greenpeace.gr, electrocycle.gr ή afis.gr και να ενημερωθούμε; Πόσο δύσκολο είναι να
μειώσουμε την προσωπική μας κατανάλωση νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και καυσίμων;
Πόσο δύσκολο είναι να μην πετάξουμε τις παλιές ηλεκτρικές μας συσκευές ή
μπαταρίες στα σκουπίδια; Καθόλου!
τζίρο σου κάθε έτος; μα φυσικά αυξάνοντας τις πωλήσεις των προϊόντων σου. Πως
γίνεται αυτό; Επενδύοντας στην έμφυτη απληστία όσων έχουν λύσει το πρόβλημα της
επιβίωσης και διασκεδάζουν την ανία τους
καταναλώνοντας. Η απάτη λειτουργεί ως εξής: αγοράζοντας ένα νέο προϊόν, είτε
πρόκειται για το τάδε smartphone με την πληθώρα νέων δυνατοτήτων είτε για το δείνα
«τουμπανιασμένο» PC, με κάποιο μαγικό τρόπο κάποιες από τις ιδιότητες
του μεταφέρονται σε σένα, έτσι για λίγο τουλάχιστον χρόνο νοιώθεις καλύτερος
και πιο ξεχωριστός. Σαν ναρκωτικό όμως,
η επίδραση του μετά από λίγο εξασθενεί και νοιώθεις και πάλι άδειος. Μοιραία
λοιπόν συνεχίζεις να καταναλώνεις. Αυτός ο φαύλος κύκλος έχει σοβαρές
επιπτώσεις στη τσέπη μας, στην ηρεμία μας και δυστυχώς στο περιβάλλον. Υπάρχει
έξοδος από αυτόν; Φυσικά, ονομάζεται έξυπνη
κατανάλωση, δηλαδή επιλέγω βάσει των πραγματικών αναγκών μου και βάσει
κριτηρίων, όπως η κατανάλωση ενέργειας και η χρήση φιλικών προς το περιβάλλον
υλικών. Αυτό βέβαια απαιτεί υπευθυνότητα, ευαισθητοποίηση και ενημέρωση. Πόσο
δύσκολο είναι για παράδειγμα να πληκτρολογήσουμε greenpeace.gr, electrocycle.gr ή afis.gr και να ενημερωθούμε; Πόσο δύσκολο είναι να
μειώσουμε την προσωπική μας κατανάλωση νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και καυσίμων;
Πόσο δύσκολο είναι να μην πετάξουμε τις παλιές ηλεκτρικές μας συσκευές ή
μπαταρίες στα σκουπίδια; Καθόλου!
Rape simulator…
Πρόσφατα το Amazon
Marketplace απέσυρε από τα εικονικά του ράφια ένα γιαπωνέζικης έμπνευσης και
ανάπτυξης παιχνίδι, που μόνο ως αρρωστημένο μπορώ να το χαρακτηρίσω. Ο μισογυνισμός σε όλο του το μεγαλείο:
ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός κακοποιού, που βγαίνει από τη φυλακή και
στρέφεται εναντίον μιας νεαρής μητέρας και των δύο ανήλικων κορών της, τις
οποίες απαγάγει και βιάζει κατ’ επανάληψη. Άλλωστε οι δικές τους κατηγορίες για
σεξουαλική παρενόχληση ήταν που τον βάλανε στη φυλακή και τώρα πρέπει να
πληρώσουν το τίμημα! Υπεύθυνη για το RapeLay
είναι η γνωστή στην Ιαπωνία εταιρεία Illusion,
δημιουργός άλλων «ευρηματικών» παιχνιδιών όπως Battle Raper, Sexy Beach και Artificial Girl. Το παιχνίδι προσομοίωσης βιασμού, γιατί
περί αυτού πρόκειται, κυκλοφορεί νόμιμα (!!!) στην αγορά της Ιαπωνίας από το
2006 και προσφέρει κάποια πρωτοποριακά για το είδος χαρακτηριστικά, όπως οι ομαδικοί
βιασμοί και η σταδιακή μεταμόρφωση των θυμάτων σε αφοσιωμένες σκλάβες του σεξ,
αναμφίβολα το όνειρο κάθε στερημένου, μισογύνη! Πραγματικά, αν και μου αρέσουν
τα καλά παιχνίδια, ώρες – ώρες αναρωτιέμαι μήπως πια έχουν ξεφύγει
εντελώς…πίδακες αίματος , διαμελισμοί και αποκεφαλισμοί, φρικαλέα τέρατα και
ζόμπι, απλόχερη βία και βανδαλισμοί χωρίς συνέπειες, είναι στοιχεία, που έχουν
γίνει πια κλισέ και αναπαρίστανται με όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά γραφικά.
Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να ανησυχήσει αναλογιζόμενος τις
συνέπειες της επιρροής τους σε παιδιά και εφήβους…
Marketplace απέσυρε από τα εικονικά του ράφια ένα γιαπωνέζικης έμπνευσης και
ανάπτυξης παιχνίδι, που μόνο ως αρρωστημένο μπορώ να το χαρακτηρίσω. Ο μισογυνισμός σε όλο του το μεγαλείο:
ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός κακοποιού, που βγαίνει από τη φυλακή και
στρέφεται εναντίον μιας νεαρής μητέρας και των δύο ανήλικων κορών της, τις
οποίες απαγάγει και βιάζει κατ’ επανάληψη. Άλλωστε οι δικές τους κατηγορίες για
σεξουαλική παρενόχληση ήταν που τον βάλανε στη φυλακή και τώρα πρέπει να
πληρώσουν το τίμημα! Υπεύθυνη για το RapeLay
είναι η γνωστή στην Ιαπωνία εταιρεία Illusion,
δημιουργός άλλων «ευρηματικών» παιχνιδιών όπως Battle Raper, Sexy Beach και Artificial Girl. Το παιχνίδι προσομοίωσης βιασμού, γιατί
περί αυτού πρόκειται, κυκλοφορεί νόμιμα (!!!) στην αγορά της Ιαπωνίας από το
2006 και προσφέρει κάποια πρωτοποριακά για το είδος χαρακτηριστικά, όπως οι ομαδικοί
βιασμοί και η σταδιακή μεταμόρφωση των θυμάτων σε αφοσιωμένες σκλάβες του σεξ,
αναμφίβολα το όνειρο κάθε στερημένου, μισογύνη! Πραγματικά, αν και μου αρέσουν
τα καλά παιχνίδια, ώρες – ώρες αναρωτιέμαι μήπως πια έχουν ξεφύγει
εντελώς…πίδακες αίματος , διαμελισμοί και αποκεφαλισμοί, φρικαλέα τέρατα και
ζόμπι, απλόχερη βία και βανδαλισμοί χωρίς συνέπειες, είναι στοιχεία, που έχουν
γίνει πια κλισέ και αναπαρίστανται με όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά γραφικά.
Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να ανησυχήσει αναλογιζόμενος τις
συνέπειες της επιρροής τους σε παιδιά και εφήβους…
We want more! (bandwidth)
Συχνά
γκρινιάζω, όπως κι άλλοι χρήστες συνδέσεων ADSL, για τις χαμηλές ταχύτητες, τις
ελλιπείς υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης και άλλα παρόμοια. Ξεκαθαρίζω εξ αρχής
ότι σκοπός μου δεν είναι να δικαιολογήσω εταιρείες, που δεν ανταποκρίνονται στις
υποχρεώσεις τους, ωστόσο υπάρχουν δεδομένα, που συχνά δεν λαμβάνουμε υπόψη. Η
μετατροπή του Internet σε πλατφόρμα
πολυμέσων, το online gaming, η τηλεφωνία VoIP, οι επιχειρηματικές λύσεις εργασίας και επικοινωνίας από απόσταση, το συνεχές downloading/uploading
μέσω δικτύων peer to peer και άλλοι
παράγοντες αυξάνουν σημαντικά τις απαιτήσεις σε bandwidth. Όλα αυτά δημιουργουν
μεγάλη πίεση στα δίκτυα των ISPs, τα οποία φυσικά συνδέονται και
αλληλοεπηρεάζονται. Φταίνε οι χρήστες;
Φυσικά όχι, ιδίως από τη στιγμή, που οι υπηρεσίες broadband προωθούνται με
υποσχέσεις για απεριόριστο downloading, μείωση των τηλεπικοινωνιακών εξόδων και
ψυχαγωγία υψηλού επιπέδου, π.χ. IPTV και Video On Demand. Όλα αυτά σε συνδυασμό
με το χαμηλό κόστος είναι λογικό να καλλιεργούν υψηλές προσδοκίες, που δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις διαψεύδονται.
Υπάρχει λύση; Αρκετοί ισχυρίζονται
ότι πρέπει να αλλάξουν οι τρόποι χρεώσης και να εφαρμοστούν όρια, ώστε οι «άπληστοι»
να χρεώνονται ανάλογα με τον όγκο δεδομένων, που διακινούν. Διαφωνώ κάθετα και πιστεύω ότι αυτό το
μοντέλο είναι άδικο, ασύμφορο για όλους και καταδικασμένο σε αποτυχία. Άλλοι ερευνούν τρόπους καλύτερης διαχείρισης και
βελτίωσης των δικτύων τους, για παράδειγμα η Verizon στις ΗΠΑ (http://www22.verizon.com)
έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις πολλών
δισεκατομμυρίων, ώστε να διευρύνει το δίκτυο
οπτικών ινών και προσφέρει ήδη υπηρεσίες broadband μέσω της τεχνολογίας FTTH (Fibre To The Home). Η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών και η βελτίωση των
δικτύων είναι πιστεύω η μόνη βιώσιμη
οδός εξέλιξης των υπηρεσιών broadband, προς όφελος όλων. Μπορεί
να μην έχουν όλοι οι ISPs τη δυνατότητα να το πράξουν άμεσα, θα έπρεπε όμως να έχουν τη σύνεση να
μην τάσσουν λαγούς με πετραχήλια…
γκρινιάζω, όπως κι άλλοι χρήστες συνδέσεων ADSL, για τις χαμηλές ταχύτητες, τις
ελλιπείς υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης και άλλα παρόμοια. Ξεκαθαρίζω εξ αρχής
ότι σκοπός μου δεν είναι να δικαιολογήσω εταιρείες, που δεν ανταποκρίνονται στις
υποχρεώσεις τους, ωστόσο υπάρχουν δεδομένα, που συχνά δεν λαμβάνουμε υπόψη. Η
μετατροπή του Internet σε πλατφόρμα
πολυμέσων, το online gaming, η τηλεφωνία VoIP, οι επιχειρηματικές λύσεις εργασίας και επικοινωνίας από απόσταση, το συνεχές downloading/uploading
μέσω δικτύων peer to peer και άλλοι
παράγοντες αυξάνουν σημαντικά τις απαιτήσεις σε bandwidth. Όλα αυτά δημιουργουν
μεγάλη πίεση στα δίκτυα των ISPs, τα οποία φυσικά συνδέονται και
αλληλοεπηρεάζονται. Φταίνε οι χρήστες;
Φυσικά όχι, ιδίως από τη στιγμή, που οι υπηρεσίες broadband προωθούνται με
υποσχέσεις για απεριόριστο downloading, μείωση των τηλεπικοινωνιακών εξόδων και
ψυχαγωγία υψηλού επιπέδου, π.χ. IPTV και Video On Demand. Όλα αυτά σε συνδυασμό
με το χαμηλό κόστος είναι λογικό να καλλιεργούν υψηλές προσδοκίες, που δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις διαψεύδονται.
Υπάρχει λύση; Αρκετοί ισχυρίζονται
ότι πρέπει να αλλάξουν οι τρόποι χρεώσης και να εφαρμοστούν όρια, ώστε οι «άπληστοι»
να χρεώνονται ανάλογα με τον όγκο δεδομένων, που διακινούν. Διαφωνώ κάθετα και πιστεύω ότι αυτό το
μοντέλο είναι άδικο, ασύμφορο για όλους και καταδικασμένο σε αποτυχία. Άλλοι ερευνούν τρόπους καλύτερης διαχείρισης και
βελτίωσης των δικτύων τους, για παράδειγμα η Verizon στις ΗΠΑ (http://www22.verizon.com)
έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις πολλών
δισεκατομμυρίων, ώστε να διευρύνει το δίκτυο
οπτικών ινών και προσφέρει ήδη υπηρεσίες broadband μέσω της τεχνολογίας FTTH (Fibre To The Home). Η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών και η βελτίωση των
δικτύων είναι πιστεύω η μόνη βιώσιμη
οδός εξέλιξης των υπηρεσιών broadband, προς όφελος όλων. Μπορεί
να μην έχουν όλοι οι ISPs τη δυνατότητα να το πράξουν άμεσα, θα έπρεπε όμως να έχουν τη σύνεση να
μην τάσσουν λαγούς με πετραχήλια…
Άλλαξε ο Μανωλιός….
Ομολογώ
ότι καθυστέρησα να κατεβάσω τη Beta των
Windows 7,
ίσως γιατί ενδόμυχα γνώριζα ότι με περίμενε μια μικρή απογοήτευση. Τώρα όμως
σας γράφω μέσα από την έκδοση 64-bit, που εγκατέστησα με
επιτυχία στο notebook μου. Θα ήθελα πολύ να πω ότι
είμαι ενθουσιασμένος και ότι δεν περιμένω την ώρα να αποκτήσω τα νέα Windows,
ωστόσο δεν ισχύει κάτι τέτοιο: για την
ακρίβεια δεν θα ξόδευα δεκάρα για να αναβαθμίσω τα Vista Home Premium, που έχω ήδη αγοράσει. Ο λόγος είναι ότι σε εμένα το νέο λειτουργικό δεν
έχει να προσφέρει τίποτα τρομερά σημαντικό. Ομολογώ ότι η Microsoft έχει
βελτιώσει το γραφικό περιβάλλον, έχει κάνει μια γενικότερη αναδιάταξη των
λειτουργιών και έχει προσθέσει κάποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, όπως η νέα superbar, που μου επιτρέπει να
καρφιτσώσω (pin) εκεί τις αγαπημένες μου εφαρμογές. Επίσης η
υποστήριξη συσκευών ακόμη και στη Beta φαίνεται καλύτερη από αυτή
των Windows Vista, τουλάχιστον στο notebook μου
χρειάστηκε να εγκαταστήσω μονάχα δύο επιπλέον drivers. Κάποια άλλα νέα
χαρακτηριστικά, όπως η εύκολη διαμοίραση αρχείων μέσω του HomeGroup και η δυνατότητα χρήσης των Windows
με το δάκτυλο, εφόσον υπάρχει οθόνη αφής, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Όλα αυτά
είναι βέβαια πρώτες εντυπώσεις και μπορεί να αλλάξουν με τον καιρό. Σίγουρα θα
αναρωτιέστε όμως: είναι τα Windows 7 καλύτερα από τα Vista;
έτσι φαίνεται, είναι όμως λόγος για να ενθουσιαζόμαστε; Χμ…
ότι καθυστέρησα να κατεβάσω τη Beta των
Windows 7,
ίσως γιατί ενδόμυχα γνώριζα ότι με περίμενε μια μικρή απογοήτευση. Τώρα όμως
σας γράφω μέσα από την έκδοση 64-bit, που εγκατέστησα με
επιτυχία στο notebook μου. Θα ήθελα πολύ να πω ότι
είμαι ενθουσιασμένος και ότι δεν περιμένω την ώρα να αποκτήσω τα νέα Windows,
ωστόσο δεν ισχύει κάτι τέτοιο: για την
ακρίβεια δεν θα ξόδευα δεκάρα για να αναβαθμίσω τα Vista Home Premium, που έχω ήδη αγοράσει. Ο λόγος είναι ότι σε εμένα το νέο λειτουργικό δεν
έχει να προσφέρει τίποτα τρομερά σημαντικό. Ομολογώ ότι η Microsoft έχει
βελτιώσει το γραφικό περιβάλλον, έχει κάνει μια γενικότερη αναδιάταξη των
λειτουργιών και έχει προσθέσει κάποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, όπως η νέα superbar, που μου επιτρέπει να
καρφιτσώσω (pin) εκεί τις αγαπημένες μου εφαρμογές. Επίσης η
υποστήριξη συσκευών ακόμη και στη Beta φαίνεται καλύτερη από αυτή
των Windows Vista, τουλάχιστον στο notebook μου
χρειάστηκε να εγκαταστήσω μονάχα δύο επιπλέον drivers. Κάποια άλλα νέα
χαρακτηριστικά, όπως η εύκολη διαμοίραση αρχείων μέσω του HomeGroup και η δυνατότητα χρήσης των Windows
με το δάκτυλο, εφόσον υπάρχει οθόνη αφής, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Όλα αυτά
είναι βέβαια πρώτες εντυπώσεις και μπορεί να αλλάξουν με τον καιρό. Σίγουρα θα
αναρωτιέστε όμως: είναι τα Windows 7 καλύτερα από τα Vista;
έτσι φαίνεται, είναι όμως λόγος για να ενθουσιαζόμαστε; Χμ…
Τηλεφωνώντας με το νύχι!
Πρόσφατα έχασα το κινητό μου τηλέφωνο, ένα Windows Mobile 6.0 με πληκτρολόγιο, και αποφάσισα να αγοράσω ένα με οθόνη αφής. Αν και βρίσκω το iPhone ιδιαίτερα ελκυστικό, αποφάσισα να παραμείνω πιστός στη Microsoft, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Μέγα λάθος! Αν και έχω δοκιμάσει αρκετά «WM6 touch phones», δεν είχα συμβιώσει μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ενδόμυχοι μου φόβοι επιβεβαιώθηκαν όταν βρέθηκα να προσπαθώ ανεπιτυχώς να γράψω ένα SMS κατά τη διάρκεια μιας βόλτας με αυτοκίνητο, αρχικά με το δάκτυλο, μετά με το νύχι και τέλος με τη γραφίδα. Μετά από 2 λεπτά και 10 λάθη απλά το άφησα για όταν θα βρισκόμουν σε σταθερό έδαφος. Βλέπετε το βασικότερο πρόβλημα των Windows Mobile είναι το γεγονός ότι ακόμη και για τις πιο απλές εργασίες, όπως ο έλεγχος των αναπάντητων κλήσεων ή η εύρεση μιας επαφής, απαιτούνται και τα δύο χέρια. Ακόμη και στην τελευταία έκδοση το περιβάλλον εργασίας δεν διευκολύνει το χρήστη, τα πάντα, από το onscreen keyboard έως τα scrollbars είναι δύσχρηστα. Έτσι μπορεί η συσκευή να είναι φορτωμένη με λειτουργίες ωστόσο η εμπειρία της χρήσης τους είναι απογοητευτική. Σε αυτό τον τομέα η MS μπορεί να λάβει πολύτιμα μαθήματα από την Apple. Εάν η πληθώρα λειτουργιών και η ελευθερία, που ήδη προσφέρουν οι εν λόγω συσκευές συνδυαστεί με μια ευχάριστη και εθιστική εμπειρία χρήσης, τότε το iPhone θα βρεθεί μπροστά σε δυνατούς ανταγωνιστές.
Facebookμανία…
«Μα καλά ακόμη δεν έχεις μπει στο Facebook;» με ρώτησε ένας συνεργάτης από το τηλέφωνο με ελαφρά σκωπτικό τόνο. Είχα ήδη αντιμετωπίσει σχετικές πιέσεις από φίλους και κυρίως από πρώην συναδέλφους με επιδεικτική αδιαφορία ωστόσο αυτό δεν το περίμενα. Τότε ήταν που αποφάσισα να γίνω κι εγώ μέλος αυτής της διογκούμενης κοινότητας, όσο κι αν η όλη υπόθεση μου φαινόταν χάσιμο χρόνου. Περίπου ένα χρόνο μετά έχω απομυθοποιήσει πλήρως τόσο το Facebook όσο και την τάση του social networking γενικότερα, οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι αν μη τι άλλο είναι ένας ενδιαφέρον εναλλακτικός τρόπος για να γνωρίζεις νέα άτομα και να διατηρείς επαφές με συνεργάτες, γνωστούς και φίλους. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου τόσο σε αυτό όσο και σε άλλες παρόμοιες υπηρεσίες αλλά και το πόσους γνωστούς έχω ανακαλύψει εκεί. Το αρχικό μου όμως ενδιαφέρον εξανεμίστηκε αρκετά γρήγορα και μετατράπηκε σε δυσφορία, τόσο λόγω των προβλημάτων στη λειτουργία της υπηρεσίας, που γινόταν ολοένα και πιο δυσκίνητη, όσο και λόγω των δεκάδων προσκλήσεων σε κάθε είδους χαζές εφαρμογές και κουίζ. Πραγματικά, μετά από κάποιο καιρό η χρήση της υπηρεσίας και η ενημέρωση του προφίλ γίνεται κανονική άσκηση υπομονής ενώ απαιτεί και αρκετό χρόνο, παρ’ όλα αυτά γνωρίζω άτομα, που το κάνουν σε καθημερινή βάση, κάτι που συνεχίζει να μου προκαλεί απορία…
inforave 